W GRUDNIU POPOŁUDNIU

Grudzień mnie pochłonął. Totalnie, na różnych płaszczyznach. Oczywiście prym wiodą kwestie okołoświąteczne, bo jakby inaczej. Gdybym miała porównać się albo do elfa (tudzież śnieżynki) Mikołaja, albo do Grincha - zdecydowanie jestem elfem (tudzież śnieżynką). Uwielbiam oczekiwanie na święta i cały ten klimat. Zwykle daje mi on wiele radości. W tym roku też, mimo że rzeczywistość wyjątkowo mocno próbuje wybić z rytmu...

Chwilami mam wrażenie, że uczestniczę w jakichś dwóch alternatywnych rzeczywistościach. W jednej po prostu cieszę się swoim małym światem, szykowaniem świąt, celebrowaniem grudniowych przyjemności, oczywiście i tak obok bieżących spraw i stresów codziennych. W drugiej - drożeją ceny praktycznie wszystkiego, polityka kolejny raz działa tak, że zastanawiam się, jak co niektórzy mogą sobie spojrzeć w twarz w lustrze, pandemia hula i końca nie widać... 

Patrzę na to wszystko z przerażeniem, bo to w końcu odbija się też i na mnie, na moich bliskich, na naszym życiu. To nie jest jakiś film, który można wyłączyć i wrócić do bezpiecznego, spokojnego trybu. 

Niepewna jest ta codzienność. Dużo niewiadomych, dużo zmartwień, dużo strachu, dużo irytacji. To nie działa dobrze na psychikę.

Próbuję więc sobie z tym radzić. Ograniczam napływ neagtywnych bodźców, a kiedy jest to niemożliwe - staram się mieć w sobie bufor, dzięki któremu te negatywne informacje i aspekty rzeczywistości nie mają nade mną władzy. Nie skupiam się tylko na nich, szukam tej normalności, szukam pozytywów. Szukam powodów do radości i tak bardzo się cieszę, że potrafię je dostrzegać w wielu drobnych sprawach. 

Dlatego między innymi nadal dbam o to, by celebrować grudniowe popołudnia tak, jak lubię. Pachną cytryną, mandarynkami, cynamonem. Choinka cieszy oko, świąteczne  przeboje cieszą uszy. Podśpiewuję je sobie, fałszując okrutnie, ale kogo to obchodzi? 😉Siadam na chwilę z książką, włączam sobie film. Otaczają mnie światełka - tak bardzo lubię ich subtelny blask! 

Odzywam się do tych, którzy są dla mnie ważni.  

Jest błogo, nastrojowo, klimatycznie. Tak zwyczajnie, tak po prostu - cieszę się z tego, co mam. Doceniam chwilę. 

I wciąż mocno wierzę, że będzie dobrze.

A Ty czujesz wdzięczność?

 Potrafisz cieszyć się chwilą i łapać pozytywne momenty, drogi Czytelniku?