50 TWARZY SUKCESU... A NAWET I WIĘCEJ!

Połowa roku za nami. Wiem, jak to brzmi - niewiarygodnie! I choć myśli wielu z nas zaprzątają teraz sprawy związane z urlopem, to zauważyłam, że część osób robi też małe podsumowania półrocza. To w końcu ten moment, gdzie od ostatnich postanowień noworocznych dzieli nas dokładnie tyle czasu, co od następnych, które dopiero powstaną (o ile oczywiście praktykujemy coś takiego). Robimy więc bilans zysków i strat, a ja, gdy tak słucham lub czytam o przemyśleniach niektórych osób na ten temat, wyłapuję niefajną tendencję do umniejszania swoim sukcesom. Czasami wydaje nam się, że sukces to tylko taki przez duże "S", spektakularny, i jak nie jesteś Igą Świątek czy Robertem Lewandowskim, to żadnego sukcesu nie osiągnąłeś. Hej, stop z takim myśleniem! Sukces ma wiele twarzy - sami je malujemy.

Czym jest sukces? Dla mnie to takie poczucie, gdy jestem z siebie zadowolona i czuję, że coś osiągnęłam - a co, to już długa historia i wiele różnych wariantów. Czasem sukcesem jest po prostu wstanie z łóżka, gdy pogoda paskudna, samopoczucie kiepskie i jeszcze zdrowie szwankuje. Czasem jako sukces traktuję wykonanie jakiegoś zadania, które w pierwszej chwili uznawałam za trudne. Sukcesem była dla mnie zmiana sposobu myślenia w kilku kwestiach, co znacznie poprawiło mój komfort psychiczny. 

Zmierzam do tego, że poczucie spełnienia, radości i szczęścia może kiełkować w nas w różnych okolicznościach i sytuacjach, i tutaj zdecydowanie zbędne jest wartościowanie na mniejsze bądź większe sukcesy. Może coś, co dla mnie jest drobnostką, dla Ciebie będzie jak zdobycie Mount Everestu? I odwrotnie: może Ty, drogi Czytelniku, przechodzisz nad czymś do porządku dziennego i nawet się nie zastanawiasz, a dla mnie będzie to jakiś wyczyn? To jest jak najbardziej w porządku!

Dla jednych sukcesem będzie jakieś osiągnięcie na szeroką skalę, a dla innych sukces będzie miał bardzo intymny wymiar. I to też jest OK! Sukces nie musi oznaczać sławy. 

Przeczytaj również: PRZYPADEK PEWNEGO ZWYCIĘSTWA

Moim zdaniem po prostu nie warto porównywać się do innych, tylko zdecydowanie lepiej skupić się na sobie. Zastanowić się, czy to, co robimy, sprawia nam radość. Czy czasem nie tworzymy w swojej głowie ograniczeń, które można przeskoczyć. Czy czujemy się z siebie dumni. Czy sabotujemy swoje zadowolenie z życia. 

Podam Wam przykład, właśnie z mojego życia wzięty: tegoroczny czerwiec będzie mi się kojarzył z dużym dla mnie sukcesem, jakim była podróż w pojedynkę do Łodzi i udział w festiwalu twórców internetowych See Bloggers (relacje z tego wydarzenia znajdziecie tutaj i tutaj).

Ktoś mógłby powiedzieć "Phi, a co w tym szczególnego?". Otóż właśnie dla mnie jest to szczególne! 

Bo po pierwsze, bałam się przed tym wyjazdem - jechałam totalnie w nieznane, pierwszy raz sama do tak dużego i obcego miasta; wszystko musiałam sobie zorganizować samodzielnie i na miejscu mogłam liczyć tylko na siebie, a jeszcze wymyśliłam sobie, że chcę intensywnie zwiedzać i odkrywać Łódź.  

A po drugie, obawiałam się, jak sobie poradzę sama już na festiwalu, w tłumie osób, czy to tempo i skala wydarzenia mnie zwyczajnie nie przytłoczy.

I wiecie co? 

To było jedno z najlepszych doświadczeń w moim życiu!

I jednocześnie dla mnie duży sukces, bo pomimo obaw zdecydowałam się na ten wyjazd i  zadbałam o to, by był dobrym przeżyciem. Udało mi się i zwiedzić fajne miejsca w Łodzi, i dobrze się bawić na See Bloggers, wynieść z tego wyjazdu wiele dla siebie, przede wszystkim pokazując samej sobie, że potrafię. Potrafię o siebie zadbać, poradzić sobie w nieznanym miejscu, odnaleźć się w sytuacjach wyzwalających wiele emocji. Potrafię cieszyć się chwilą, nie przejmować się tym, co myślą inni, sama nawiązywać kontakt, zarażać uśmiechem (ogromnie dziękuję za odzew na temat pozytywnej energii, jaki dostałam w ostatnich wpisach!). Świadomość, że to wszystko ogarnęłam, jest bezcenna. I tego poczucia, że ze wszystkim dam sobie radę, poczucia dumy z siebie i zadowolenia nikt mi już nie odbierze.

Mam też jeszcze jedną świadomość - że Asia sprzed kilku lat niekoniecznie odważyłaby się wysłać zgłoszenie, kupić bilety na pociąg i ruszyć w nieznane. A Asia z teraźniejszości kolejny raz wyszła ze swojej strefy komfortu, podejmując ryzyko, które jej się opłaciło. Sukces? Dla Asi tak, i to się liczy. 

Nawiązując jeszcze do Łodzi, zawędrowałam tam na słynne podwórko Pasaż Róży, gdzie budynki ozdobione są niezliczoną ilością lustrzanych kawałków. Chciałam mieć fotkę z tego miejsca, więc poprosiłam o przysługę dwie panie, które również robiły sobie zdjęcia. Od słowa do słowa zagadałyśmy się i tak poznałam Monikę z bloga shemore.pl -  jest to kolejna inspirująca dla mnie znajomość. Pomyśleć tylko, że gdybym nie odważyła się podejść i odezwać, to nie miałabym ani tej znajomości, ani tego zdjęcia. Sukces? A jakże. 

Pasaż Róży zainspirował mnie także do napisania tego wpisu. W tych lusterkach odbija się świat, a ile tych odbić, tyle i nas samych - takie mam skojarzenie. Tyle różnych twarzy i historii. Wracamy więc do tego, co napisałam na początku - sukces ma wiele twarzy. Nie 50, jak Grey z książki. Więcej. A wszystkie tworzymy my sami i każda jest wyjątkowa. 

A jakie jest Twoje ostatnie oblicze sukcesu?