SZEPT UŚMIECHU

Gdybym miała ją namalować, użyłabym wszystkich kolorów tęczy. Dodałabym też kroplę szarości, bieli i czerni, bo ona przenika wszędzie. Jej muśnięcia możemy znaleźć dookoła nas, nawet jeśli okoliczności są mało kolorowe. Mało sprzyjające. A przede wszystkim możemy ją poczuć w sobie i dać temu wyraz. 

CZUŁOŚĆ. 

Czułość to słowa, gesty, cisza. 

To dostrzeganie w codzienności małych radości, dobra i nadziei. 

Nie domaga się braw i fajerwerków, często nie bywa spektakularna. Mimo to ma w sobie wiele mocy. 

Czułość wcale nie oznacza słabości. Empatia nie jest równa z "byciem frajerem". 

Czułość to wręcz siła - bo siły wymaga granie melodii na czułych strunach, gdy niekiedy dookoła szaleje burza. 

Czułość to uważność - bezcenny dar, jaki w świecie pełnym bodźców i pośpiechu możemy dać drugiemu człowiekowi, ale i samemu sobie. 

Bo czułość kierujemy nie tylko na zewnątrz, ale i do wewnątrz. I tak jak bliskim, tak i sobie warto wysłać komunikat: "jesteś ważna/ważny", "chcę dla ciebie dobrze". 

To jest właśnie język czułości. Uniwersalny, pokonujący bariery. 

Czułość to otulenie ciepłym kocykiem - i zapewniam, dla ciebie też starczy pod nim miejsca. 

Ten kocyk może nie ochroni przed całym zimnem świata, ale będzie tym pierwszym, namacalnym krokiem. Będzie sygnałem zainteresowania, wsparcia i troski. 

Czułość to towarzyszka samoakceptacji - idzie z nią ramię w ramię na drodze ku lepszemu samopoczuciu. Ku polubieniu siebie tak, jak na to zasługujemy. 

Czułość pomaga być blisko siebie. Słuchać swoich potrzeb. Dawać, ale rozsądnie - z poszanowaniem własnej osoby. 

Czułość to pozytywny dialog wewnętrzny, w którym jest miejsce na odpowiedź na pytania: Czy ja tego chcę? Czy to jest dla mnie dobre? 

Czułość to szept uśmiechu ❤️