NA MANOWCACH UCZUCIOWEJ DROGI - "MAM TAK SAMO, CZYLI ŚWIAT OCZAMI DZIEWCZYNY, KTÓRA CHCE ZA BARDZO"

O uczuciach, emocjach, związkach i relacjach można mówić wiele, a i tak zawsze ta sfera będzie miała w sobie jakieś niewiadome, co w dużej mierze wynika ze zmienności tych uczuć i różnic charakterów. Nie jesteśmy wszyscy tacy sami, na szczęście! W całej tej złożonej materii można jednak wyodrębnić pewne ogólne zasady, które z dużą dozą prawdopodobieństwa sprawdzą się zawsze. Jedną z takich uniwersalnych reguł jest ta, by nie chcieć za bardzo. Bo gdy chcemy za bardzo, to kończymy tak jak Julia, bohaterka książki o jakże znamiennym tytule: "Mam tak samo, czyli świat oczami dziewczyny, która chce za bardzo".

Książka Beaty Czerwińskiej to bardzo niepozorna książeczka, a jednak o dużej mocy. Przed lekturą warto jednak wiedzieć, że to nie jest typowa powieść obyczajowa. W ogóle nie zaliczyłabym jej do takiej kategorii. Nie uświadczymy tu fabuły w zwyczajnym znaczeniu tego słowa, nie ma mnogości bohaterów, dialogów, miejsc akcji. Całość przypomina raczej zapiski z pamiętnika, gdyż napisana jest w pierwszoosobowej narracji Julii, młodej, wykształconej pracownicy korporacji, ślepo zadurzonej w koledze z pracy. Monolog kobiety przeplatają wiadomości pisane do jej koleżanek, w których zdaje raporty na temat postępów w relacji z Danielem - dodajemy, relacji w dużym stopniu wyimaginowanej, bo mężczyzna nie odwzajemnia uczuć Julki.  Książka przybiera tym samym kształt studium przypadku fikcyjnej postaci, które ma nam dać pole do refleksji na temat radzenia sobie z uczuciami. 

I w takim kontekście książkę tę gorąco polecam!  Dlaczego? Wróćmy na chwilę do jej tytułu - "Mam tak samo". To jedno krótkie stwierdzenie oddaje całą istotę tematu: z historią Julii może się identyfikować naprawdę wiele czytelniczek! Jeśli nawet nie my same doświadczyłyśmy kiedyś podobnego przypadku, to być może mamy w otoczeniu kobietę, która przez takie beznadziejne zakochanie przeszła lub przechodzi. Takie osoby często określa się niezbyt przyjemnym mianem "desperatek", a przecież zawsze jest jakieś tło i przyczyny, dla których tak całkowicie rzucają się w wir znajomości bez przyszłości. 

Bohaterka książki czuje wielką potrzebę, by być w związku - zdobyła wykształcenie, dobrą posadę, mieszkanie w atrakcyjnym miejscu, brakowało jej jednak mężczyzny przy boku. A gdy tylko jakiś pojawił się na horyzoncie, gdy tylko zaświeciła nikła szansa, że może żywic do niej sympatię (na ogół zupełnie neutralną) - Julia traciła zdrowy rozsądek i zaczynała upatrywać w delikwencie wielkiej miłości życia. Tak właśnie było z Danielem. Na przykładzie swojej bohaterki autorka pokazuje nam absolutnie mistrzowski pokaz nadinterpretacji i widzenia tego, co chce się zobaczyć. Julka nieustannie analizuje, rozkłada zupełnie prozaiczne sytuacje na czynniki pierwsze, wszędzie upatrując znaków, a zwykły gest uprzejmości kolegi urasta w jej oczach do rangi niemal wyznania miłości. Stąd już tylko krok do ośmieszania się, dawania sobą manipulować, bycia obiektem plotek, poczucia niespełnienia, życia w ciągłym stresie.

"Mam tak samo" przedstawia destrukcyjną siłę uczucia, skierowanego ku niewłaściwej osobie, wysysającego energię, wręcz toksycznego. Możne przewracać oczami na kolejne wywody Julki, można być załamanym jej zaślepieniem i tokiem myślenia, ale też można jej współczuć. Nie każdy zawsze zachowa się idealnie i będzie potrafił oddzielić serce od rozumu. Nie bez powodu mówi się, że miłość jest ślepa, a zakochany widzi świat przez różowe okulary. Uczucia potrafią zaburzyć racjonalne myślenie i trzeźwy osąd sytuacji, a żeby wyjść na prostą, potrzeba sporo pracy nad sobą i swoim sposobem myślenia. W trakcie lektury bardzo kibicowałam Julii, by udało jej się wyzwolić z tego błędnego koła, i podobnie mocno kibicuję dziewczynom w realnym świecie, mierzącym się z takim problemem.

Uważam, że książkę "Mam tak samo" powinna przeczytać każda młoda kobieta, dziewczyna, wchodząca w świat relacji damsko-męskich. Świat, w którym oprócz pięknych przeżyć, czyha też wiele pułapek, a część z nich zakładamy na siebie sami, nieraz zupełnie nieświadomie, goniąc za ułudą i karmiąc się wizjami zamiast twardymi faktami. Beata Czerwińska jasno pokazuje, że chcąc za mocno, nic nie osiągniemy - nie da się zmusić drugiego człowieka do miłości. Pewnych rzeczy nie przeskoczymy. Opisując perypetie Julii, autorka dała głos tym rzeszom kobiet, które na drodze uczuciowej zwyczajnie zabłądziły.  Wsłuchując, a raczej wczytując się w ten głos, można wiele wynieść - zwłaszcza, gdy samym nam zdarzyło się kiedyś zawędrować na takie manowce. 

Za możliwość lektury i recenzji dziękuję Wydawnictwu Novae Res.