WYPRAWA PO GRZĄSKIM GRUNCIE EMOCJI I STRATY - RECENZJA PATRONACKA "MOKRADEŁ"

Thriller dojrzały, zarówno pod względem przemyślanej konstrukcji fabularnej, jak i poruszonych wątków oraz sposobu wyrażenia warstwy emocjonalnej. Thriller, który dotyka delikatnych strun wrażliwości, opowiadając o stracie i niezaspokojonych pragnieniach. Książka napisana z wyczuciem i jednocześnie precyzją w kreśleniu wieloaspektowej intrygi, w której poszczególne elementy układanki wskakują zgrabnie na właściwe miejsca. 

Sylwia Bies w naprawdę doskonałej formie oddaje w ręce czytelników swoją dziesiątą powieść! 

Powieść o jakże wymownym tytule.

 

Mokradła można rozumieć dosłownie, jako specyficzny obszar przyrodniczy, ale można także rozpatrywać to pojęcie pod kątem metaforycznym - jako obszar, który pochłania uwagę człowieka. Zagadnienie czy relację, którym człowiek poświęca wiele myśli i czynów, które stają się jego celem, utrapieniem, obsesją. Mokradła mogą być również symbolicznym obrazem niebezpieczeństwa czy trudnej sytuacji, w której człowiek zmuszony jest walczyć o przetrwanie lub lepszą przyszłość. 

Jedno słowo, a ile możliwości jego odczytania! 

A Sylwia Bies z pisarskim kunsztem zabiera czytelników na mokradła i w rozumieniu przyrodniczym, i alegorycznym. 

Mokradła są zagadkowe. Mokradła zastawiają pułapki. Mokradła oplatają swymi mackami, wysysając energię i zabierając pod powierzchnię to co dobre i co złe... Przekonują się o tym bohaterowie, których Sylwia zdecydowanie nie oszczędza. Autorka powołała do literackiego życia grono postaci, z których każda ma do opowiedzenia swoją niełatwą historię. Młoda kobieta po stracie ciąży, tajemnicze nagranie w internecie, dziennikarskie śledztwo, historia sprzed lat o zaginięciu dziecka, świeżo upieczona wdowa po cenionym polityku i filantropie, dziewczynka przeżywająca koszmar w szkole i w domu... Czy te losy w którymś momencie się przetną, czy te nitki znajdą wspólny punkt? 

Dwie linie czasowe tworzą w "Mokradłach" solidny fundament pod budowanie napięcia. Autorka żongluje wątkami i motywami, tkając sieć, w której mackach czytelnik z wielkim zainteresowaniem przeżywa historię razem z jej bohaterami. Dodatkowym urozmaiceniem są kartki z pamiętnika, za pomocą których ktoś próbuje dojść do głosu... Czy zostanie wysłuchany? Z pewnością warto to zrobić, pochylając się nad losami postaci. "Mokradła" to bowiem opowieść przesiąknięta bólem - tym widocznym na pierwszy rzoy oka, ale i takim, który ujrzymy wtedy, gdy właśnie uważnie wsłuchamy się w głos tych, którzy cierpią. 

Jest tu krzywda, rozpacz, są wielkie pragnienia i fatalne wybory. Sylwia Bies nie boi się trudnych tematów i uwierających prawd - ukazuje człowieka z całą gamą jego słabości. Doskonała psychologia postaci składa się w "Mokradłach" na wiarygodne studium przypadków, które mogą dotyczyć kogoś z nas lub z naszego otoczenia. I nie będą to łatwe refleksje... 

Czy odważysz się wstąpić z autorką na grząski grunt tej pełnej emocji historii? Warto ten krok postawić, wszak dobra literatura to udanie spędzony czas - i w tym przypadku tak właśnie jest. 

"Mokradła" wyróżniają się niecodziennym pomysłem na fabułę, urzekają precyzją w wykreowaniu świata przedstawionego, zaskakują plot twistami, a przy tym świetnie wykorzystują elementy thrillera i dramatu, dzięki którym ta opowieść wręcz pulsuje, zagnieżdżając się w czytelniczym sercu i umyśle. Wreszcie "Mokradła" pięknie obrazują rozwój warsztatu pisarskiego autorki - styl jest tu oszlifowany w cudowny sposób. Powtórzę z całą mocą: znakomita, dojrzała powieść. 

Sylwio, serdecznie gratuluję! I dziękuję za zaufanie, umożliwienie przedpremierowej lektury i promowania Twojego dzieła w ramach patronatu ❤️ Promowanie Twojej twórczości to dla mnie przyjemność i fantastyczna przygoda!