TEMU PANU JUŻ PODZIĘKUJEMY! BYE, BYE, 2022

Z małym poślizgiem, ale jest! Czas na moje małe podsumowanie roku 2022 w wersji prywatnej, niekoniecznie związanej z działaniem w internecie (choć u mnie te sfery trochę się przenikają, gdyż blogowanie to po prostu moje hobby i pasja). Miniony rok nie był może najłatwiejszy, ale dał mi wiele fajnych chwil, kolejną porcję doświadczeń, sporo refleksji. Jestem za niego wdzięczna i cieszę się, że mogłam przeżyć to, co przeżyłam. 

Gdy jeszcze w grudniu na instagramie jedna z dziewczyn, które obserwuję, zadała pytanie: "Co najlepszego spotkało cię w tym roku?", musiałam chwilę pomyśleć nad odpowiedzią. Kiedy tak bowiem przeglądam swoje zdjęcia, zrobione w 2022 roku, widzę sporo uśmiechu i cieszenia się chwilą. Na pewno mogłabym więc przytoczyć kilka ważnych, cennych dla mnie doświadczeń, jak: 

⭐samodzielny wyjazd do dużego miasta i jego zwiedzanie. Łódź ma wiele do zaoferowania i chętnie z tego skorzystałam

⭐udział w See Bloggers, czyli festiwalu twórców internetowych

⭐inspirujące spotkanie z Martyną Wojciechowską oraz poznanie na żywo różnych osób z sieci, które śledzę od dawna

⭐rozwój moich social mediów i bloga

⭐pierwsza w życiu Noc Muzeów 

⭐pełne relaksu wakacje nad ulubionym morzem

⭐nawiązanie w realu oraz tutaj w internecie wielu ciekawych, życzliwych znajomości, a także pielęgnowanie tych starszych znajomości, które od lat noszę w sercu ❤️

⭐świetne kilka dni u koleżanki, którą poznałam właśnie w sieci i choć dzieli nas wiele kilometrów, znajomość ciągle trwa 

⭐piękne wrażenia kulturalne przy wielu ciekawych książkach czy w kinie na "Elvisie", który mnie totalnie oczarował

⭐patronowanie thrillerów "Impuls" autorstwa Jolanty Żuber i cała masa pozytywnych emocji z tym związana

⭐przeprowadzenie pewnej sprawy, bardzo dla mnie ważnej, która koniec końców ułożyła się pomyślnie

⭐zadowolenie z pracy zawodowej, w tym podjęcie w niej kilku wyzwań i ciągły rozwój

To wszystko sprawia, że mój 2022 rok był kolorowy i uśmiechnięty. 

Ale takie najlepsze, najlepsze było w nim to, że potrafiłam się z tych wszystkich rzeczy szczerze, radośnie cieszyć, i nie ważne, jak one były spektakularne lub wręcz przeciwnie - skromne. Bo skala czy też perspektywa to w takich przypadkach rzecz względna, liczy się coś innego: autentyczność i docenianie tego, co się ma. 

Ja potrafiłam doceniać codzienność i niecodzienność. I to jest dla mnie osobiście wspaniałe.