KONIEC CZY POCZĄTEK?

Scenka rodzajowa, jakich wiele w naszym życiu - podziwianie nadmorskiego zachodu słońca. Patrzysz na niego w zachwycie, rozkoszując się daną chwilą, chłonąc piękne wrażenia. Słońce zachodzi, a ty wzdychasz z nutką zawodu: "no i koniec spektaklu". Akcent na koniec, na to, że coś dobrego odeszło w przeszłość, bardzo nieodległą, ale jednak przeszłość. A może by tak zmienić perspektywę? Bo ten koniec, to przecież również początek. 

Zachód słońca obwieszcza koniec dnia, ale jest także początkiem wieczoru, nocy, zwiastując jednocześnie nowy dzień. Z różnych końców rodzą się więc nowe początki. Świadomość tej transformacji może być bardzo krzepiąca. Jeśli się dobrze rozejrzyjmy, to dostrzeżemy jej obecność dookoła siebie, praktycznie w całym naszym życiu. Jest ono w istocie wypełnione coraz to nowymi końcami i początkami. Nowy dzień, nowy tydzień, nowe mityczne "od poniedziałku", nowa pora roku, nowa szkoła, nowa praca, nowy związek, nowa przyjaźń, nowe marzenie, nowe hobby, nowe szanse, nowe problemy, nowe rozczarowania... Życie nie jest stałą - życie płynie, a my wraz z jego nurtem doświadczamy nowych zjawisk. 

Zmienność jest wpisana w nasz świat i egzystencję. Jeśli spojrzymy na to pod odpowiednim kątem, to całkiem prawdopodobne, że docenimy wszystkie możliwości, które się z tym wiążą. Często wraz z końcem czegoś doświadczamy wielu emocji, w tym smutku i tęsknoty. Smutno, że kończy się jakiś etap w życiu, coś, co lubiliśmy i do czego przywykliśmy. Bywa to dla nas czasami wręcz końcem świata (o takich końcach pisałam więcej TUTAJ). 

Świadomość, że gdzieś tam zamajaczy niewyraźnie nowy początek, może pomóc w tego rodzaju trudnych chwilach. Co prawda będące na horyzoncie początki często budzą strach, niepewność. Jednak gdy już je oswoimy, to po prostu płyniemy. 

Sama wiele razy tego doświadczyłam, choćby w takich popularnych kwestiach, jak rozpoczynanie studiów czy pracy, ale też po stracie jakiejś znajomości, która w danym momencie była dla mnie ważna. Ze stratą ciężko się pogodzić, zwłaszcza, gdy jednocześnie odbiera nam ona poczucie bezpieczeństwa czy stabilizacji. Ale tak, jak wspomniałam - chwilowa burza się uspokoja, a człowiek, początkowo chwiejnie, ale staje na dwóch nogach i uczy się egzystować w tych nowych realiach, przechodząc płynnie przez nowy początek. 

Każdy z nas ma na koncie wiele początków, mniej lub bardziej spektakularnych. Tak naprawdę każdego dnia, wstając z łóżka, przeżywamy jeden z nich! I choć nie wszystko zależy od nas samych, to na sporo spraw naprawdę mamy wpływ i możemy zdziałać coś dobrego. 

A niewiadoma też ma swój urok - kto wie, co takiego dobrego przyniesie nam przyszły czas? Kto wie, co na nas czeka po tym zachodzie słońca? Patrzę na niego z radością, że doświadczyłam czegoś pięknego, ale i z nadzieją, że jeszcze dużo piękna przede mną.