PRZYJACIELEM, NIE OSKARŻYCIELEM

Krótkie, listopadowe dni zdają się mijać jeszcze szybciej, niż do tej pory. Dopiero co zaczynał się nowy miesiąc, a tu już trwa w najlepsze. U mnie jest bardzo pracowity i przez to czuję się mocno wyeksploatowana, a jednocześnie trochę w tyle - że nie zdążyłam jeszcze zrobić tego i tamtego. Dlatego mając chwilę oddechu, chcę samej sobie powiedzieć z wyrozumiałością: wyluzuj. Nie musisz robić wszystkiego; plany się mogą zmieniać, życie wymusza elastyczność i to jest OK. 

Listopad ma raczej slaby PR. W październiku jeszcze się człowiek cieszy kolorową, złotą jesienią, a w listopadzie nadciąga zestaw ponuraka: krótkie dni, ciemności, opadnięte liście, zimno, deszcze, mgła i wiatr. Ja się temu jednak raczej nie daję, bo mimo wszystko lubię ten miesiąc. Lubię go za czas nostalgii, który jakoś tak naturalnie wkrada się wtedy w moją głowę. Lubię go za chwilę oddechu przed grudniowym szaleństwem związanym z końcem roku i świętami. Lubię go za to, że jeszcze pozwala mi się cieszyć danym rokiem i nie myśleć o tym, że kolejny rok już w sumie blisko. 

Można przy tym ten czas do końca roku wykorzystać po swojemu. Jeśli robiliście jakieś plany i do tej pory kiepsko z ich realizacją, to może to jest dobry czas? Ja sama chciałabym zrobić w 2022 roku jeszcze coś dla siebie, bo mam kilka niezrealizowanych planów. Tylko czy się uda? Jeszcze nie wiem, bo w natłoku zajęć, jakie mam w ostatnim czasie, chcę to robić bez spinania się. 

Bo niestety ostatnio wpadłam trochę w pętlę pracy, kolejnych zadań i poczucia, że mogłabym robić jeszcze więcej - a przecież robię dużo. Był już moment, że wręcz byłam zła na siebie, bo wydawało mi się, że inni robią znacznie więcej - co jest niedobrym myśleniem, naprawdę: nie warto się tak porównywać. Wato za to żyć w zgodzie ze sobą i... nie czepiać się samej siebie. Zamiast tego dobrze zrobi docenienie siebie! Wiem, że mam być z czego dumna, wiem, że coś robię dobrze, i tego chcę się trzymać.

W minionych dniach jeszcze mocniej doceniłam też przyjemność z małych, zwyczajnych chwil. Kiedy w codzienność wkrada się dużo stresu, warto reagować. Kiedy ciało daje już fizyczne objawy zmęczenia i nerwów, warto reagować. Więc nie chcę dokładać sobie samej żadnej presji. 

Wyluzować, zwolnić, nie mieć do siebie pretensji o zmiany planów. Realizować je, ale nie kosztem zdrowia. Wsłuchiwać się w siebie i swoje potrzeby. Doceniać siebie, zamiast sobie wyrzucać. Być dla samej siebie przyjacielem, a nie oskarżycielem. Być dla siebie wsparciem.