TEMU PANU JUŻ PODZIĘKUJEMY! BYE, BYE, 2021

W poprzednim wpisie podsumowałam moją działalność w internecie w 2021 roku, chciałabym jednak odnieść się też do sfery prywatnej. To miejsce jest bowiem dla mnie również swoistym pamiętnikiem, pokazującym drogę, jaką przebywam, a pisanie takie podsumowania fajnie uzmysławia mi samej, jaki był ten miniony rok. No właśnie, jaki? 

Jakie to były miesiące, oprócz tego, że pędzące błyskawicznie? Dobre, po prostu dobre. Może patrząc z boku, nie osiągnęłam nie wiadomo czego, nic szczególnie spektakularnego się nie wydarzyło, ale no właśnie - kto ustala skalę osiągnięć i niezwykłości? Moim zdaniem taka skala nie istnieje i nie ma co tracić energii na porównywania się do innych. Lepiej się skupić, by po prostu dobrze żyć i cieszyć się tym życiem, znaleźć w nim coś, co sprawia autentyczną radość. Sami dla siebie jesteśmy najlepszym punktem odniesienia.

Ja taką radość znalazłam w blogowaniu, w pisaniu, w czytaniu książek, rozmowach z bliskimi, oglądaniu filmów, spacerach, malowaniu po numerach, pieczeniu, makijażu, ćwiczeniach fizycznych - i wszystko to z powodzeniem pielęgnowałam w 2021 roku. Dzięki temu mam poczucie, że posiadam swoje sprawdzone odskocznie od codziennego zabiegania i problemów. 

Wyjątkowo miłym akcentem 2021 roku był wyjazd nad morze, tym razem do Niechorza. Relację opublikowałam na blogu: NIECHORZE - URLOP 2021. Jeśli czytacie mnie dłużej, to wiecie, że ja kocham Bałtyk i super nad nim odpoczywam, tak więc był to dla mnie bardzo przyjemny okres. 

Ponadto - co dla mnie bardzo ważne - 2021 rok pozwolił mi ugruntować pewne refleksje, sposób patrzenia na życie, na samą siebie, poczucie własnej wartości. Zaczęłam nad tym mocno pracować w jeszcze poprzednim roku, a w minionym mogłam już powoli zbierać owoce tej pracy. To był dla mnie dobry czas, pełen małych, fajnych przeżyć, przewartościowania pewnych kwestii, budowania pozytywnej relacji z samą sobą i zwyczajnie cieszenia się z życia. Biorąc pod uwagę wszystkie trudności, jestem dumna: dałam radę!

O takim poczuciu satysfakcji z własnych działań pisałam m.in. w tym wpisie: DUMNA Z SIEBIE, a także na moim Instagramie.

Wyświetl ten post na Instagramie

Post udostępniony przez Asia - lifestyle z uśmiechem 🙂 (@pisanezusmiechem)

Nic więc dziwnego, że gdy Dominika z Kobiecej Fotoszkoły zapytała ostatnio na Instagranie o słowo przewodnie na 2022 rok, nie miałam problemu z jego wyborem.

"Wdzięczność" (na zdjęciu w zapisie angielskim - ach te polskie znaki 😉) - to hasło, które głęboko poczułam na koniec 2021 roku, robiąc sobie w głowie podsumowanie minionych miesięcy. Zdałam sobie sprawę, że to uczucie zdecydowanie mi wtedy towarzyszyło - i bardzo chcę, by zostało ze mną w 2022 roku. 

Poczucie wdzięczności sprawia, że żyje się lepiej, łatwiej, przyjemniej. Umiejętność doceniania tego, co się ma, jest naprawdę bezcenna i ratuje przed czarnowidztwem, użalaniem się czy porównywaniem z innymi. Kiedy zdamy sobie sprawę, za ile rzeczy/spraw/osób w życiu/wydarzeń możemy być wdzięczni, od razu robi się cieplej na sercu (stąd na zdjęciu bombka-serce 😉). Ja czuję szczerą wdzięczność za wiele czynników, dzięki czemu nie targają mną już tak gwałtownie negatywne emocje, poczucie braku. Zamiast myśleć, czego mi brakuje, doceniam to, co mam. Drobiazgi, jak i "wielkie rzeczy". Potrafię się spontanicznie ucieszyć, potrafię też zrobić rachunek i dostrzec plusy, a nie tylko same minusy. Inaczej patrzy się na problemy, kiedy jednocześnie człowiek wie, że ma za co być wdzięczny. 

Ja czuję wdzięczność i cieszę się, że jest mi to dane. A właściwie cieszę się, że tak wybrałam - bo tak, to jest mój świadomy wybór, że taką ścieżką chcę iść, zamiast taplać się w poczuciu wiecznego niezadowolenia, braku, niespełnienia. Oczywiście działam, oczywiście robię swoje, dążę do różnych rzeczy, czasem płaczę czy wściekam się, bo to ludzkie. Ale cały czas czuję szczerą radość z tego, ile mam. Cudownych ludzi, fajnych wspomnień, miłych chwil, satysfakcji. To mój kompas. 

I tak chcę przeżywać kolejne miesiące, biorąc życie za przyjaciela, a nie za wroga ❤️